چینو (Chino) 1973 / تافته جدا بافته

  به نظرم این فیلم وسترن نیست. وسترن اسپاگتی هم نیست. داستانی دارد کم و بیش ماجراجویانه ، با نگاهی عمیق به احساسات و ویژگی های روانشناختی شخصیت اصلی اش . با اینکه کارگردان هفت دلاور فیلم را ساخته اما فقط یکی دو بار صحنه ای اکشن می بینیم.  

خیلی کوتاه درباره توهم بزرگ (La Grande Illusion)

توهم بزرگ یکی از انسانی ترین فیلم های تاریخ سینما است. فیلمی ضد جنگ با بازی گابن مشهور و اشتروهایم دوست داشتنی که پیش از سانست بلوار در این فیلم ماندگار هم بازی کرده. (البته در اصل باید خودش شاهکار های بیشتری می ساخت...) در نقشی که به شخصه فکر میکردم منفی است. با آن دستکش و آتلی فلزی بر گردن و آن عینک‌ تک چشم برای من ظاهر یک آنتاگونیست را تداعی می کرد. مثل نقشی که هوارد ورنون در خاموشی دریا ملویل ایفا کرد، اینجا هم اشتروهایم نقش یک نظامی بی رحم را بازی نکرده. او با همتای فرانسوی خودش مثل یک دشمن رفتار نمی کند.رفتار آنها خیلی صمیمانه است.در واقع آنها از این جنگ بیزار هستند.فکر می کنم منظور از توهم بزرگ همین جنگ باشد! در این فیلم انسانیت و امید را مشاهده می کنید. چیزی که باعث شد رنوار در زمان جنگ جهانی دوم دوباره این فیلم را برای افزایش روحیه مردم نمایش بدهد.

صحنه محبوب من آن جایی ست که اشتروهایم فریاد می‌زند :

 I Beg You, Man To Man, Come Back 

کوتاه درباره روز هشتم (Le huitième jour) 1996

پوستر فیلم رنگ سبز را نشان می دهد. منظور همان  زندگی کردن است. نشان دادن ساعت دیجیتالی و توستر و تکرار های کسل کننده زندگی شهری با مفهوم مذکور در تضاد است‌.  رنگ سبز به دوستی ها و وانمود نکردن ها اشاره می کند.

روز بر می آید (Le Jour Se Lève ‎) 1939 : هم رئالیسم،هم شاعرانه

سومین فیلم رئالیسم شاعرانه مارسل کارنه به معنای واقعی کلمه از این سبک پیروی می کند.در مورد کارگری است که برای عشق خودکشی می کند.فضایی که در آن این حادثه رخ می دهد،آن اتاقی که خودش را در آن محبوس کرده،  فضای درونی وی را نشان می دهد.شرایطی که آن بیرون برایش رقم خورده نتیجه اش شده این؛بیرون، از این اتاق تاریک و تنگ چیزی کم ندارد.

دو مرد در منهتن(Two Men in Manhattan) 1959 /فحشا جزوی از تمدن است؛نامه ای عاشقانه به نیویورک.