چینو (Chino) 1973 / تافته جدا بافته

  به نظرم این فیلم وسترن نیست. وسترن اسپاگتی هم نیست. داستانی دارد کم و بیش ماجراجویانه ، با نگاهی عمیق به احساسات و ویژگی های روانشناختی شخصیت اصلی اش . با اینکه کارگردان هفت دلاور فیلم را ساخته اما فقط یکی دو بار صحنه ای اکشن می بینیم.   

 داستان فیلم در آمریکا می گذرد ولی مانند وسترن های اسپاگتی در اسپانیا و کلا نواحی اروپایی فیلمبرداری شده است.

 این فیلم درباره چینو است. از نام و چهره اش پیداست که اصالتا آمریکایی نیست و  دورگه است. رابطه عاشقانه اش با کاترین هم ترکیبی از تنفر و عشق را نشان می دهد .  انگار زاده شده تا اینگونه زندگی کند. چینو همیشه بین دو چیز مانده.شادی و غم، تنفر و عشق و...

 به دور از اجتماع خشمگین ! انگار این جامعه او را طرد می کند. او تافته‌ی جدا بافته است. می بینیم که  رابطه او با مکزیکی ها و سرخپوست ها بهتر است ؛ ولی آنها هم (سرخپوست ها) گهگداری اسب هایش را می دزدند. اسب هایی که حکم فرزندانش را دارند و باید به آنها روی بیاورد. حتی با بعضی از آنها هم نمی تواند کنار بیاید. دیدیم که یکی از آنها را نمی تواند رام کند. 

 در ابتدای فیلم او با پسر جوانی آشنا می شود. همان جا هم او مردد است. با اینکه از تنهایی بدش نمی آید اما از آن طرف متوجه می شود که دوستی و ماندن پسرک می تواند به سود او باشد. حال این رابطه آنقدر نزدیک می شود که گویی پدر و پسر اند. تا جایی که وقتی پسرک از درخت کریسمس سخن می گوید چینو آن را برایش فراهم می کند. آنها مثل یک خانواده می شوند.

در این بین مارال که ثروتمند است برای چینو دردسر درست می کند. ابتدا به خاطر سیم خارداری که در جایی کشیده و راه را بند کرده یکی از اسب های چینو جان می دهد. اسبی که باردار بوده اما بچه اش جان سالم به در می برد. و این باعث یک کشمکش بزرگ بین او و مارال می شود. این اتفاق موجب می شود تا او به کاترین ، ناخواهری مارال ، نزدیک شود. او به کاترین دل می بندد اما این دلبستگی برایش سودی نخواهد داشت. شاید فقط نیاز های جنسی اش را بر طرف کند . چون وقتی جفت گیری اسب ها را تماشا می کند او هم به تقلید از حیوانات به معاشقه ای با کاترین می پردازد! وقتی در میان سرخپوست ها حضور دارد هم از رابطه جنسی  با یکی از زنان آنجا امتناع نمی کند؛ ولی وقتی می فهمیم که او قصد ازدواج با کاترین را دارد یعنی او می خواهد به زندگی اش سر و سامانی بدهد.

 چینو مثل شخصیت های فیلم نوآر است. پایان تلخ و شیرین فیلم این را به ما نشان می دهد.  وقتی به زنی دل می بندد ولی برایش فرجام خوبی ندارد...

فیلم با وجود ضعف هایی که دارد ، در فیلمنامه و فیلمبرداری، در کل فیلم خاصی است. شخصیت پردازی چینو پیچیده و درست است. و چنین فیلمی در فضایی وسترن کم پیدا می شود. و توجه هم داشته باشیم که این فیلم متعلق به سال ۱۹۷۳ است. به نظرم آنطور که باید و شاید دیده نشده. از آن فیلم هاست که با یک ریمیک (فارسی بگوییم بازسازی) می تواند به فیلمی بهتر تبدیل شود.