نیم‌نگاهی به سه گانه دلار (The Dollars Trilogy) 1964 تا 1966 / همزیستی مسالمت‌آمیز!

اینجا نمی‌توانی دنبال آدم های با مرام و جوانمرد بگردی. حداقل نه آن جوانمردی که از وسترن سراغ داری. اینجا همه به دنبال پول و  زنده ماندن هستند. اگر پیمان و همبستگی هم به وجود بیاید از سر همزیستی مسالمت آمیز است ! 

در استادی لئونه شکی نیست.کسانی که او را دوست ندارند بیشتر از این ناراضی اند که از قوانین وسترن های کلاسیک پیروی نمی کند.وسترن اسپاگتی (سرجیو لئونه) متفاوت است. تو گویی وسترن خالص و همان وسترن کلاسیک گندم باشد : حالا این گندم را آرد بکنند،تبدیل به اسپاگتی بشود،با سس مخلوطش کنند…می شود وسترن اسپاگتی! خودم می دانم که این اسپاگتی بر ملیت اشاره دارد و منظورم تغییر و تحولات در میزانسن،کاراکتر ها و…  است! مانند کلوز آپ های زیادی که در وسترن های اسپاگتی می بینیم . مسعود فراستی می گوید که این هیولا های فیلم های لئونه انسان نیستند ، فیلم هایش وسترن نیست….خب همین است دیگر! فیلم های لئونه یک جورایی ضد وسترن به حساب می آید. حتما کاراکتر ها نباید مثل جان وین خوش مشرب و آدم باشند! درست است، شاید با این کار ها و این دگرگونی‌ها آرمان ها ، قوانین و اسطوره سازی وسترن آمریکایی برباد برود ؛ ولی به دَرَک! من از سرجیو لئونه خوشم می آید!  

جلاد( The Executioner | El Verdugo) 1963/ وقتی اعدام می شوی ولی نمی میری!

 تاریخ

جلاد (ال وردوگو) از ارزش‌های جهانی حمایت می‌کند و در عین حال در بافت تاریخی خود لنگر می اندازد. این فیلم در سال ۱۹۶۳، تقریباً ۲۵ سال پس از دیکتاتوری فرانکو فیلمبرداری شد. فرانکو در سال ۱۹۳۹ پس از جنگ داخلی بین نیروهای جمهوری خواه و ارتش شورشی به قدرت رسید و دیکتاتوری او تا زمان مرگش در سال ۱۹۷۵ ادامه داشت. بر اساس دیدگاه ملی-کاتولیک از اسپانیا، دیکتاتوری کشور را مبتنی بر قدرت های نظامی ایجاد کرد. مکانیسم های تروریستی توسط قانون مشروعیت داده شدند: زندان، شکنجه و حتی مجازات اعدام.  

چینو (Chino) 1973 / تافته جدا بافته

  به نظرم این فیلم وسترن نیست. وسترن اسپاگتی هم نیست. داستانی دارد کم و بیش ماجراجویانه ، با نگاهی عمیق به احساسات و ویژگی های روانشناختی شخصیت اصلی اش . با اینکه کارگردان هفت دلاور فیلم را ساخته اما فقط یکی دو بار صحنه ای اکشن می بینیم.