خیلی کوتاه درباره ایستگاه قاهره (باب الحدید) 1958

پیش از حقوق کارگران و سرکوب جنسی در مصر ،  احوال روانشناختی شخصیت ها ، مخصوصا قناوی برایم جالب است. که در پایان میخکوب کننده فیلم هم همین بعد روانشناختی اهمیت دارد.

گرمای سرسام آور اتمسفر فیلم ترکیب می شود با احوال شخصیت ها. عصبانیت  و خشونت،سرکوب و نیاز های جنسی و....

خلاقیت یوسف شاهین در کل فیلم متبلور شده. صحنه ای که قناوی، روی عکس یک زن زیبا سطل نوشابه می کشد، تا آن مدل به زنی که دوست دارد با او ازدواج کند شبیه شود ... و نگاه او به زنان، با آن نما های سوبژکتیو. یا صحنه های طنز فیلم مثل صحنه ای که نوشابه فروش مرد خوشحال می شود که ابو سریع (فرید شوقی) از رقصیدن هنومه (هند رستم) خوشحال نیست و او را به جای دیگری می برد. بالاخره آن مرد هم می خواست کاسبی کند! و دقیقا بعد از این لحظه رابطه که قناوی که از پشت در صدایش را می شنود و با خلاقیتی ماهرانه با ریتم قطار ترکیب می شود.

 این خلاقیت و نبوغ را در خود فیلم ، خیلی آشکار تر هم می بینیم: بازی فوق العاده یوسف شاهین در نقش قناوی!

خیلی کوتاه درباره «داره می‌سوزه عزیزم»/جشن آتش نشان ها (Hoří, má panenko» | The Firman's Ball»)

(شاید) ناخواسته، نخستین فیلم رنگی و آخرین فیلم میلوش فورمن در چکسلواکی پیش از نقل مکان به آمریکا، تبدیل به اثری تنها کمدی نشد. همان اول ،همان تبر کوچکی که قرار است به مرد قابل احترام و بازنشسته جایزه بدهند شباهت زیادی به نشان کمونیسم دارد. حالا کلیت فیلم بماند.ولی من به این چیز ها کاری ندارم. با جشن آتش‌نشان‌ها خندیدم. و همین برای من کافی بود. دیدن آتش نشان های دست و پا چلفتی و هیز که نمی توانند یک مراسم را درست برگزار کنند و به خاطرش آتش به پا می کنند خنده دار است. فارغ از اینکه میلوش فورمن، -شاید ناخودآگاه- چه مضمونی خلق می کند. 

چرخ و فلک (Körhinta | Merry-Go-Round) 1956 /عشق در مقابل اقتصاد

این فیلم چند ماه قبل از انقلاب ۱۹۵۶ مجارستان اکران شد. برخلاف فیلم های آن زمان پروپاگاندا نبود. یک فیلم هنری با داستانی جذاب، که البته در وقوع انقلاب، و تزریق شور و شوق به مردم هم کمک کرد.  جالب اینکه انقلاب در تضاد با شوروی و کمونیسم بود،ولی تدوین در فیلم کارکرد کمی ندارد! (اشاره به جنبش تدوین شوروی!) 

جلاد( The Executioner | El Verdugo) 1963/ وقتی اعدام می شوی ولی نمی میری!

 تاریخ

جلاد (ال وردوگو) از ارزش‌های جهانی حمایت می‌کند و در عین حال در بافت تاریخی خود لنگر می اندازد. این فیلم در سال ۱۹۶۳، تقریباً ۲۵ سال پس از دیکتاتوری فرانکو فیلمبرداری شد. فرانکو در سال ۱۹۳۹ پس از جنگ داخلی بین نیروهای جمهوری خواه و ارتش شورشی به قدرت رسید و دیکتاتوری او تا زمان مرگش در سال ۱۹۷۵ ادامه داشت. بر اساس دیدگاه ملی-کاتولیک از اسپانیا، دیکتاتوری کشور را مبتنی بر قدرت های نظامی ایجاد کرد. مکانیسم های تروریستی توسط قانون مشروعیت داده شدند: زندان، شکنجه و حتی مجازات اعدام.  

پیمان (La Promesse) 1996 / دوراهی

 سازندگان فیلم آرام آرام فضا را برای ما مهیا می کنند تا ما با اتفاق ناگوار و ناگهانی فیلم مواجه شویم. پسری را به ما نشان می دهند که باهوش است و از کار های فنی سر در می آورد. کم کم متوجه می شویم که این پسر پدری دارد که از کارگران مهاجر استثمار می کند.