کارگردان قصه را آرام آرام پیش میبرد ؛ به گونهای که تماشاگر فیلم خودش داستان را بفهمد و لقمه آماده را در دهانش نمیگذارد. این البته شاید در زمان ساخت فیلم بیشتر نمود پیدا کند (۱۹۵۶) تا قرن بیست و یکم که فیلم های علمی-تخیلی به وفور یافت میشوند و تماشاگران کمابیش با قواعد و چم و خم این ژانر آشنا هستند . الان ما میتوانیم وقایع داستان را راحت تر حدس بزنیم و پیش بینی کنیم. در دهه پنجاه ، فیلم های علمی-تخیلی به مسئله جنگ سرد و کمونیسم اشاره میکردند. در مرگبار مرا ببوس (1955) آن ماده مرگبار همان بمب اتم است و در آنها! (1954) مورچه های متحد و غول پیکر همان کمونیستها هستند. در اینجا اما دان سیگل هم به کمونیسم اشاره میکند و هم به ایدئولوژی آمریکا در رابطه با جنگ سرد که مردم کورکورانه از آن اطاعت میکنند. او با یک تیر دو نشان میزند.
ادامه مطلب ...برگ های پاییزی در ابتدا اثری لطیف و عاشقانه است اما کم کم به یک فیلم دلهره آور و روانشناختی تبدیل میشود. ابتدا داستان زنی میانسال ، تنها و محتاط با گذشتهای غمانگیز است که عاشق مردی جوان میشود. اما با پی بردن به گذشته این مرد جوان و آشنایی با پدر و همسر سابق او همه چیز دگرگون میشود.شخصیت های کمابیش اگزجره ای که در فیلم قبلی آلدریچ یعنی مرگبار مرا ببوس (۱۹۵۵) حضور پررنگ تر و بیشتری داشتند ، کمابیش خودشان را نشان میدهند : این بار فقط شخصیت های منفی. این بزرگنمایی در کارگردانی آلدریچ هم به وفور دیده میشود.
اینکه فیلمی بتواند هم سرگرم کننده و دیدنی باشد ، هم به گرایشات خاص و حساس جنسی اشاره کند ( آن هم در کشوری مسلمان) ، هم با طنز گزنده خود به مردم و فئودالیسم طعنه بزند و هم در زیر لایه ها انتقادی تند بر سیاست های وقت داشته باشد (حتی جنگ شش روز با اسرائیل) یک شاهکار نیست؟!
ادامه مطلب ...(...)فیلم های کاساوتیس مایه ی لذت آنهایی نیستند که انتظار دارند فیلم ها صرفاً «چیزهای مهم» را نشان بدهند، اموری که همگام با کنشهای حذف شده روایت را پیش میبرند. از سوی دیگر ، فیلمی از کاساوتیس برای آن دسته از تماشاگرانی که حس میکنند یک اثر هنری تمامیتی ارگانیک است ، سازه ای که در آن هر جزئی کاملاً در جای خود قرار میگیرد و هیچ عامل تصادفی ای در آن بروز نمی یابد، لذتی زیبایی شناختی محسوب نمیشود. یک فیلم کاساوتیسی سرگرمی و هنر را به چالش میکشد(...)
از مقاله «آثار جان کاساوتیس:فیلمنامه،سبک بازی و بداهه پردازی» نوشته ماریا ویرا
(این کتاب حاوی شانزده مقاله در مورد سینمای کاساوتیس است)