روز بر می آید (Le Jour Se Lève ‎) 1939 : هم رئالیسم،هم شاعرانه

سومین فیلم رئالیسم شاعرانه مارسل کارنه به معنای واقعی کلمه از این سبک پیروی می کند.در مورد کارگری است که برای عشق خودکشی می کند.فضایی که در آن این حادثه رخ می دهد،آن اتاقی که خودش را در آن محبوس کرده،  فضای درونی وی را نشان می دهد.شرایطی که آن بیرون برایش رقم خورده نتیجه اش شده این؛بیرون، از این اتاق تاریک و تنگ چیزی کم ندارد.

ویپلش (Whiplesh) 2014 :"شو خطر کن ز کام شیر بجوی."*

ویپلش اولین و بهترین فیلم شزل است.از آن فیلم هاست که کمتر مثلشان را دیده ایم.

فضای مینیمالسیتی فیلم همراه با  جزئیات بسیار زیادی که دارد یکی از دلایل این ماندگاری است.البته هنوز تنها هشت سال از اکران فیلم گذشته و زمان بیشتری نیاز هست تا لقب ماندگار را به فیلم بدهیم.سکانس آخر اوج وقوع این جزئیات است.بهترین سکانسی که شزل گرفته و یکی از بهترین سکانس های دهه قبل.

دوست آمریکایی (Der Amerikanische Freund) 1977 /دیر تر از آن چیزی که فکرش را بکنی.

موسیقی فوق العاده  یورگن کنیپر آدم را به یاد کار های برنارد هرمان می اندازد. رنگ و لعاب فیلم مثل فیلم های نیکلاس ری (که در فیلم به عنوان بازیگر هم حضوردارد) بخصوص جانی گیتار و داستان فیلم هم اقتباسی از یکی از رمان های پاتریشیا های اسمیت است.

عجیب تر از بهشت (Stranger Than Paradise) 1984 /غریب تر از جهنم!

خداحافظی طولانی (The Long Goodbye) 1973 /هیچ کس مثل یک گلوله خداحافظی نمی کنه.