سینه‌فیلیا
یادداشت‌های سینمایی
سینه‌فیلیا
یادداشت‌های سینمایی
درباره فیلم های کمدی روی پرده ؛ شهر هرت!
هیچ‌کدام از این فیلم ها را ندیدم. ترجیح می‌دهم پول و وقتم را صرف کار دیگری کنم. وسوسه هم نمی‌شوم ، که مانند جو گلیس که فیلمنامه نورما دزموند را فقط به خاطر اینکه بفهمد چقدر بد است می‌خواند¹ ، این فیلم ها را ببینم. نگاهی به پوستر دو فیلم ، و همچنین تیزرشان مشخص می‌کند که چه کیفیتی دارند. یعنی واقعا انتظار دارید انتظار داشته باشم ارثیه فامیلی و معجزه عشق فیلم های خوبی باشند؟!
ارثیه فامیلی تا الان فقط و فقط ۳۹ میلیون فروخته! معجزه عشق فقط یک میلیارد و سیصد !
این پوستر ها و این تیزر ها را که می‌بینم، یاد فیلم های کمدی دهه هشتاد می‌افتم! انگار برگشتیم به ده-بیست سال قبل! (شاید هم سی-چهل سال!)
آیا فیلم‌های مثلا"کمدی الان از همان فیلم فارسی های قبل از انقلاب - که نه فیلمنامه درست حسابی داشتند ، فیلمبرداری و زوم هایشان روی مخ بود و حتما سکانس رقص و کاباره داشتند- بهتر هستند؟!
فیلم های کمدی الان چگونه هستند؟! فسیل که به معنای واقعی کلمه به آن زمان برگشته! تیزر شهر هرت هم فقط حاوی رقص است! ( در ایران فیلمی کمدی - حتی غیر کمدی! - پیدا نمی‌کنید که رقص نداشته باشد) پیرنگ ، طرح و داستان و فیلمنامه آنچنانی هم ندارند. شاید فقط فیلمبرداری بهتر شده باشد،که آن هم به گذر زمان مربوط می‌شود... در آخر ، اگر بخواهند هم نمی‌توانند سکانسی در کاباره درست کنند و از راه های غیر شرعی مخاطب جذب کنند!
جالب اینکه یکی از تهیه کنندگان پرکار ، محمد‌حسین فرح‌بخش (شهر هرت)، فیلم های قبل از انقلاب را با تغییر نام بازسازی می‌کرد ، می‌کند و خواهد کرد ! و نه تنها فیلم‌هایش بهتر از آنها نمی‌شوند که بدتر هم می‌شوند! (داستان را از یک فیلم بر‌می‌دارد، اسم را از فیلمی دیگر!)
درباره فیلم های دیگری هم که الان خوب فروش کرده‌اند ، نمی‌توانم بگویم به خاطر این است که کیفیت خوبی دارند.آهنگ دو نفره با داستان و طرحِ (!) درهم برهمش مخاطب جذب نکرده! حضور جمشیدی،مقدمی و کریمی (که وقتی یاد آثار پدرش می‌افتی،از خودت می‌پرسی چرا؟!) در شهر هرت باعث شده تا فیلم فروش کند. فسیل هم با نوستالژی بازی، ظاهر پر زرق و برقش و همراه با حضور افشاری شده پرفروش ترین فیلم.
سلام
واقعاً برخی از این کارها ته سوءاستفاده از شرایط بد موجود است! اینکه مردم به همین هم راضی اند دلیلی نمی‌شود که فیلنامه اینقدر آبدوغ خیاری باشد... باشد؟! اصلاً گاهی فیلمنامه به نظرم نیست و نبوده... عده‌ای اسم بفروش دور هم جمع شده و چند شوخی بی مزه و بعضاً جنسی رد و بدل می‌شود و دیگر هیچ!
سلام. فیلمنامه ندارن! مطمئن باشید!
مقایسه شرایط ما با وضعیت آمریکا توی دهه‌ی ۳۰ (رکود اقتصادی و کمدی های اسکروبال) بیشتر آدم رو ناراحت و عصبانی میکنه.