درباره مستند ایرانگرد

می آید جلوی دوربین. از مرال ها می گوید. آنها را نوازش می کند و از وضعیت بد آنها می گوید. در تالاب استیل آستارا پرنده ای را که در تور ماهیگیری گیر افتاده آزاد می کند. او از شکار بی رویه می گوید. چه از سوی متمول های بی عقل و چه عشایر نا آگاه. 

اینها را دیشب در ایرانگرد دیدم. ایرانگرد دغدغه دارد. نه تنها آدم از دیدنش لذت می برد بلکه به چیز های زیادی هم پی می برد. ایرانگرد به همه هشدار می دهد. هشدار می دهد که داریم چه بلایی بر سر طبیعت می آوریم ؛ چرا با حیوانات و کلا طبیعت چنین برخوردی داریم؟

 

ایرانگرد ما را به مناطقی  می برد که تا به حال نه چیزی از آنها دیده ایم و نه شنیده ایم. حالا گیرم که شنیده ایم! شنیدن کی بود مانند دیدن! با دیدن ایرانگرد ، با جواد قارایی می توانید سفر کنید. به جایی بروید که نمی توانید. به جایی که- شاید- تا به حال آدم هایش دوربین ندیده اند. سازندگان این مستند سرما و گرمای شدید را تحمل می کنند تا به جذابیت هایی که دور و برمان وجود دارند ولی از آنها خبر نداریم پی ببریم. 

قارایی و گروهش تلاش می کنند تا فارغ از ویژگی های طبیعی ، فرهنگ مردم بومی آن منطقه را هم ثبت و ضبط کنند. مثلا اینکه چگونه با هم برخورد می کنند و روابط اجتماعی آنها چگونه است ؛ در یک کلام به نشان دادن طبیعت بسنده نمی کند.

سری جدید ایرانگرد را در نوروز می توانید از شبکه یک ببینید.در صدا و سیمایی که کفگیرش خورده ته دیگ ایرانگرد غنیمتی است.

---

×اطلاعات از : ماهنامه دانستنیها،شماره ۲۰۵.(نکات جالب دیگری در مورد این مستند در بخش پیشتازان این مجله آمده بود.مثلا اینکه باعث شد تا مردم مناطقی که در آنجا  فیلم گرفته شده بود -پس از استقبال از مستند و حتی قبل از آن!-به ارزش خانه های قدیمی پی برده و آنها را خراب نکنند و خانه هایی با معماری شهری نسازند)