زندگی شیرین است (Life Is Sweet) 1990 از دریچه نقد دیوید استریت

  کمتر ایدئولوژیک مآبانه کمتر احساسات گرایانه،لی می خواهد کاری مشابه را برای مخاطبان خود انجام دهد. «زندگی برای بسیاری از مردم ساینده و سوزناک است» لی این را در گفت و گویی در سال ۲۰۰۰ به من گفت «و هیچ وضع بهتری هم حاصل نخواهد شد . من فکر می کنم کارکرد هنر _به خصوص سینما_ مواجه با همین چیز هاست ... من به عنوان یک فیلمساز،کاملا متعهد به جذاب بودم و سرگرم کردن هستم؛ اما این مواجهه نیز برای من اهمیت دارد.» این نکته ،هدف فیلم های کاملا شخصی و اساسا انسانی لی را خلاصه می کند. این فیلم ها هیچ خط مشی حزبی رادنبال نمی کنند،به جز اعتقاد به این که مردم،موجوداتی بی نهایت پیچیده ، بی اندازه انعطاف پذیر و بی وقفه شگفت انگیز هستند. مایک لی هیچ گاه خوراک اصلی ای به خوشمزگی زندگی شیرین است نپخته است. یک کمدی_درام تند مزه که در رده بهترین کار های او قرار می گیرد.¹

«دیوید استریت» 

لی آدم ها را همانطور که در دنیای واقعی هستند به نمایش می گذارد. با تمام کمی و کاستی ها و خوبی ها و بدی ها. و زندگی را هم : با تمام دست انداز ها و چاله چوله هایش. همانطور که نیکولا  با دوست پسرش (دیوید تیولیس) قطع رابطه می کند،پدر آسیب می بیند و...

آدم ها برای لی مهم هستند. این خانواده چهار نفره به خوبی به تصویر کشیده شده اند. دختری (نیکولا با بازی جین هرکس) که مغرور و غرغرو است و دوست دارد جدا از فضای صمیمانه خانواده باشد ولی در آخر و با وساطت مادر تسلیم می شود. او می فهمد که انسان موجودی اجتماعی است و _ در پلان آخر_ گاهی اوقات به کمک نیاز دارد. در واقع شخصیت به رشدی اخلاقی و اجتماعی می رسد. از آن طرف دختری (ناتالی با بازی کلر اسکینر) که برخلاف نیکولا، آرام و متین است و لوله کشی می کند. پدری (اندی با بازی جیم برودبنت) مهربان و شنگول و منگول که درست است که از کارش بدش می آید اما آن را به نحو احسن انجام می دهد و دوست دارد خانواده اش خوشحال باشند.و در آخر مادری (وندی با بازی  آلیسون استدمن) که نه تنها وضعیت دختر خودش را دگرگون می کند بلکه به دوستشان هم (اوبری با بازی تیموتی اسپال) می کند. اما چه فایده که اوبری قدر نمی داند.

در این فیلم - برخلاف اکثر فیلم های ایرانی!- خانواده از هم نمی پاشد ، دعوا و درگیری به آن صورت رخ نمی دهد و افراد چیز های با ارزشی یاد می گیرند.

اما نکته ای که دیوید استریت به آن اشاره می کند : زندگی شیرین است، نه تنها موجب سرگرمی بیننده می شود ، بلکه پذیرش بالا و پایین های زندگی و خود زندگی را به ما یاد می دهد. با شخصیت هایی که واقعی هستند. پدری که واقعا پدر است و مادری که واقعا مادر.

---

۱.سینما و ادبیات،شماره ۴۸،نقد زندگی شیرین است،دیوید استریت ترجمه: رامین اعلایی،برنا حدیقی