در فیلم تنها پسر چیزی را به ما می گویند و در پدری بود چیزی را به ما نشان می دهند.(...)تنها پسر به شکلی مستقیم و همدلانه که در فیلم سراغ داریم تاثیر میگذارد حال آنکه پدری بودبه طریقی متفاوت تاثیرگذار است.
(یاسوجیرو ازو/دانلد ریچی)
پدری بود،اگر بهتر از تنهاپسر نباشد بیشک ازویی تر است.در پدری بود داستانی را به ما نشان می دهد که برای همهمان اتفاق میافتد.همانقدر غافلگیر کننده و همانقدر تلخ.اما اینکه یک مادر به تنهایی کار کند تا تنها فرزندش به موفقیت برسد و پسر به موفقیت نرسد برای هر کسی رخ نمی دهد. در سکانس آخر تنها پسر ازو به صورتی نمادین نظر خودش را می گوید و به ما اجازه قضاوت نمیدهد.
اگر به سکانسی از پدری بود که پدر بیمار می شود نگاه کنید ، متوجه می شوید که این فیلم یکی از واقعی ترین،منطقی ترین و انسانی ترین فیلم های تاریخ سینماست. البته مثل تنهاپسر و سایر فیلم های ازو.