پیمان (La Promesse) 1996 / دوراهی

 سازندگان فیلم آرام آرام فضا را برای ما مهیا می کنند تا ما با اتفاق ناگوار و ناگهانی فیلم مواجه شویم. پسری را به ما نشان می دهند که باهوش است و از کار های فنی سر در می آورد. کم کم متوجه می شویم که این پسر پدری دارد که از کارگران مهاجر استثمار می کند.    پس از اتفاق ناگوار ، پسر نمی داند که طرف پدری -که واقعا  فرزندش را دوست دارد- را بگیرد یا به اخلاق پایبند باشد. به پدرش خیانت کند یا نه؟ به قول لوک داردن پسر مانند اسحاق (در قرآن اسماعیل) در ماجرایی که با پدرش ابرهیم داشت بی گناه است. گوسفندی که زن مهاجر برای عید قربان تدارک دیده ، به ارتباط این قضیه با موضوع فیلم تاکید می‌کند. او قربانی تصمیم دیگران می شود. منتها آنجا پدر نمی دانست چه کار کند اینجا پسر! در واقع جالب اینجاست که مواجهه با این دوراهی توسط یک فرد بالغ و سرد و گرم چشیده صورت نمی‌گیرد. پسری نوجوان باید انتخاب کند. با وجدان  و به اخلاق پایبند باشد یا برعکس؟

فیلم سکانس های بی پروا کم ندارد. شاید کم اهمیت ترینشان همان سکانسی باشد که زن مهاجر دل و روده مرغ را بیرون می ریزد. فیلم -با توجه به پیشداوری شخصی - کسل کننده نیست و سکانس های جذاب کم ندارد. به دلیل موضوع مهم فیلم این بی پروا بودن و واقع گرایی نسبت به جهان بیرون از فیلم طبیعی است. که در همین بحث هم اعتدال رعایت شده.دوربین روی دست فیلم آزار دهنده نیست و در خدمت همین واقع گرایی است. در واقع فیلم آشکارا و ناخودآگاه می خواهد شکلی مستند به خود بگیرد. ( این دو برادر سال ها مستند ساز بوده اند.)

پیمان تعلیق و ترس،دوستی و انسانیت، و همچنین دغدغه دارد.